27 Mart 2017

1081

Sabah servisle işe giderken laminat parke dükkanının üzerinde oturan bir kadının sepet sarkıttığını gördüm pencereden. Etrafta bakkal veya sepete bir şey koyabilecek biri de yoktu. O an aklıma " 5 m kare parke koyuver sepete" diye sesleneceği geçti. Kendi kendime gülümsedim. Sonra Orhan Veli'nin şiiri aklıma geldi, hani şu
sokakta giderken, kendi kendime
Gülümsediğimin farkına vardığım anlarda
İnsanların beni deli zannedeceğini düşünüp
Gülümsüyorum...
Dediği:0).

17 Mart 2017

1080

Buralardayım aslında ama genelde sadece bir göz atmaya fırsatım oluyor. Yazmayı seviyorum ama yorgunluktan parmak kıpırtamadığım gecelerim çok. İnsanlarla uğraşmak zor. Kafam hep dolu. Bugün işle ilgili bir yanlışlığı düzeltmek için aradığım iş arkadaşım benimle konuşmak istemediğini söyledi mesela. Müsait olmadığından değil, benimle konuşmak istemiyormuş! Genel durum böyle ve daha da beter. Daha ben ne anlatayım?